pesta

Siedzę przy kubku pełnym kakao. Ciepło, miło i przyjemnie. Śpiąco. Muzycznie. Depesze znowu i znowu. Skunk Anansie po raz któryś też. Do znudzenia. Do poznania każdej nutki (zresztą co ja się na nutach znam, wiem gdzie na pięciolinii leżą i umiem zagrać na flecie dwie piosnki. Dupa a nie znawca ;)

A mimo to - mimo ciepła i przyjemności w postaci kubka kakao ..... mam przeczucie że coś gubię.

Ech, cudny weekend. Nie było łabędzi co prawda, ale i pawia nie było, więc bilans wyszedł (chyba?) na zero - przynajmniej jeśli chodzi o ptactwo ;)
I w końcu Ktoś (Kto??? ;-) nauczył mnie jak malować oczy - żeby osiągnąc efekt zamierzony na samym początku, i nie przypominać przy tym przedszkolaka, który dopadł po raz pierwszy zestaw niezbędny dla każdej kobiety (tusz, cienie, podkłady, róże, pudry matujące, rozświetlające i całą baterię kredek różnego różniastego zastosowania ;). Rzęsy długie tak, że na potylicę zachodzą, oko z cieniem (na powiekach), seria powłóczystych spojrzeń poćwiczonych przed lustrem. Szaleństwo. Bójcie się.

.... W piątek, już w piątek przyjedzie Siunia.... I zaśpiewam jej "niedziela będzie dla nas" jak w jednym z przedstawień kiedy miałam naście lat.. i uściskam najmocniej na świecie tę jedyną siostę, której nie mam i nigdy nie miałam. I pójdziemy na kawę na Rynek, przemokną nam buty, zmarzną nam ręce i uszy bo będzie mróz i włosy się pokręcą od padającego śniegu.. pokażę jej Kazimierz i Wisłę, chlebem nakarmimy łabędzie, ktoś znów może zamach zrobi na konia u jednej z dorożek.. wieczorem zapalimy świeczki i przy muzyce i winie grzanym, przy  cynamonowym zapachu albo herbacie malinowej w kubkach poopowiadamy sobie bajki o tym jak pięknie będzie kiedyś...  Siunia powie, że wyjeżdża, że nie wie kiedy wróci i powie historię od której będzie mi się chciało płakać - ta bajka będzie prawdziwa i może przez to wcale nie będzie wesoła...