pesta

Moja torebka robi się coraz cięższa. Jest duża, więc dużo tam zmieszczę. Nie lubię tych małych.. ale poniewaz jej waga działa ujemnie na mój kręgosłup, postanowiłam ją trochę odciążyć.

Wyjęłam z niej:

 - małe radyjko przenośne + słuchawki firmy znanej (ale pewnie robione w Chinach)

- dwa błyszczyki

- dwa lakiery do paznokci

- dwie paczki chusteczek

- repertuar opery + 5 biletów odebranych dla mojego szefa

- repertuar opery zabrany dla siebie (nigdy nie bylam. Wstyd?)

- książkę do czytania w autobusach (nic to, że rzadko jeżdżę. A poza tym mam chorobę lokomocyjną...)

- klucze do siebie i do rodziców

- krem do rąk

- dokumenty

- portfel

- dwa cukierki (nomen omen: KOPIKO ;)

- gumy do żucia

- puder (żeby się nie świecić jak psu jajka)

- tic tac (dwie kalorie) o smaku miętowym

- lusterko

- śrubokręt

- scyzoryk

- parę rachunków

....

ech,

Praca.

Naprzeciwko siedzi mały człowieczek.

Mikołaj.

„Co to jest za ptak na zdjęciu?”

„Jaka liczba jest po 11?”

„Chcesz trochę płatków? Czekoladowe!”

„Co robią Ci panowie za oknem?”

„Ciocia, a jak to naprawić?”

Słuchamy Madonny. Mikołaj stwierdził, że lubi. A ja stwierdziłam, że platki czekoladowe są bardzo smaczne. Do porannej kawy.

A teraz (zamiast pracować) słucham opowieści o serialu „Allo allo”. I rzucamy się meteorytem Kaczora Donalda.

Kawa w filiżance (bo zdążę wypić zanim wystygnie), herbata z sokiem w czerwonym kubku. Madonna w głośnikach (później będzie Depeche M.), okno otwarte (ale trzeba będzie zamknąć, bo za głośno jest - na "polu" ekipa budowlana doprowadza nowy budynek do stanu używalności). Data w kalendarzu zmieniona. Wtorek, tuż przed dziewiątą rano. Miłego dnia.