Komentarze: 4
Czasem myślę, że się rozminęłam z powołaniem. Powinnam być może zostać nauczycielką.
Albo malarką.
Albo wymyślać nowe rzeczy ułatwiające ludziom życie. Kaptur z wewnętrznymi poduszkami, dla tych, którzy lubią spać z „czymś” na głowie; coś, co zapobiega plątaniu się kabelków od słuchawek; inne pierdoły.
Albo zaszyć się gdzieś w Gorcach, moich ulubionych zielonych górach i żyć ze sprzedaży rękodzieł z masy solnej.
A może nie. Może po tym wszystkim brakowałoby mi bycia „panią MENAGER” z laptopem i całym sprzętem potrzebnym do wykonywania swojej pracy. Ja nawet tego nie wiem- nie wiem co daje mi szczęście, a co mnie tego szczęścia pozbawia. Nie wiem, bez czego mogę żyć, a bez czego nie. Nie wiem nie wiem nie wiem. Dowiem się kiedyś?