refleksja

matki mają ciężkie życie.
pamiętają pierwszy ruch dziecka
jego pierwszy krzyk i płacz
kolkę, zatrucie pokarmowe
pierwszy krok i rozbite kolano

Aż przychodzi moment, kiedy wiedzy o swoim dziecku mogą dowiedzieć się od obcych. Albo wcale nawet.
Więc nie wiedzą, co je boli, kto je zrani, kogo one zranią. Czy płaczą w nocy. Pępowina zostaje przecięta.
Nie wiedzą, czego się boi. Co myśli. Co planuje. Nie wiedzą nic poza tym, co usłyszą. O ile usłyszą.

To głupie, to co piszę jest głupie. Ale równocześnie jest prawdziwe. Bo jestem skryta. A moja matka - nic o mnie nie wie.
Chciałaby się dowiedzieć, a ja nie mówię. Więc wiem, co ją boli. Bo niewiedza może boleć. A wiedza nie zawsze musi być wygodna.